در کنار درمان‌های خانگی، تغییرات در شیوه زندگی می‌تواند تاثیر قدرتمندی بر حفظ سلامت بدن، کاهش چربی پوست و کاهش شعله‌ور شدن آکنه داشته باشد. در این مطلب از وبلاگ کارسپاری می‌خواهیم در مورد تغییر سبک زندگی برای درمان آکنه با هم صحبت کنیم.
به جوش‌های خود دست نزنید:
این می‌تواند بسیار وسوسه‌انگیز باشد، اما دست زدن به زخم‌های جوش باعث تحریک پوست می‌شود، ممکن است جوش را بدتر کند و می‌تواند جوش‌ها را به نواحی دیگر گسترش دهد. دست زدن، مالش، فشردن یا ترکیدن زخم‌های آکنه نیز می‌تواند باکتری‌های بیشتری را وارد ضایعه کند و باعث عفونت بیشتر شود. ترکاندن یک جوش می‌تواند باعث ورود باکتری‌ها و مواد زائد بیشتر به داخل پوست شود، بنابراین ممکن است لکه بدتر از قبل بازگردد.
با پزشک در مورد زخم‌های بزرگ یا زخم‌های عمیق زیر پوست خود صحبت کنید تا نحوه درمان ایمن آن‌ها را به شما بگوید.
انتخاب پاک‌کننده مناسب:
بسیاری از صابون‌های معمولی دارای اسیدیته یا PH هستند که می‌توانند پوست را تحریک کنند و جوش را بدتر کنند. برای کاهش خطر شعله‌ور شدن آکنه و بهبود زخم‌ها، از پاک‌کننده‌ها و شوینده‌های ملایم استفاده کنید.
استفاده از محصولات مراقبت از پوست بدون چربی:
محصولات روغنی می‌توانند منافذ را مسدود کنند و خطر رشد آکنه را افزایش دهند. به دنبال محصولات مراقبت از پوست و لوازم آرایشی با برچسب “بدون روغن” یا “غیر کومدوژنیک” باشید، زیرا حاوی موادی هستند که به منافذ اجازه تنفس می‌دهند.
هیدراته ماندن:
هنگامی که پوست خشک است، ممکن است تحریک شود یا آسیب ببیند، که این می‌تواند آکنه را بدتر کند. هیدراته ماندن همچنین باعث می‌شود که سلول‌های جدید پوست به درستی با بهبود زخم‌ها رشد کنند. هیچ استانداردی برای مصرف آب در روز وجود ندارد. زیرا نیاز به آب هر فرد بسته به سن، میزان فعالیت، دما و شرایط پزشکی متفاوت است.
کاهش استرس:
آکادمی پوست آمریکا استرس را به عنوان یکی از دلایل احتمالی شعله‌ور شدن آکنه فهرست می‌کند. استرس باعث افزایش سطح هورمون آندروژن می‌شود. آندروژن، فولیکول‌های مو و غدد چربی در منافذ را تحریک می‌کند و خطر آکنه را افزایش می‌دهد.
نکاتی برای مدیریت استرس عبارتند از:
- صحبت کردن با خانواده، دوستان، پزشک یا سایر افراد حامی
- خواب کافی
- داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل
- ورزش منظم
- محدود کردن مصرف الکل و کافئین
- تمرین تنفس عمیق، یوگا، تمرکز حواس یا مدیتیشن
درمان‌های پزشکی برای آکنه:
گزینه‌های درمانی پزشکی زیادی برای آکنه وجود دارد، و بسیاری از آن‌ها بسیار موثر هستند، اگرچه می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و ممکن است برای همه مناسب نباشند. اگر درمان‌های خانگی مؤثر واقع نشده باشند، افراد می‌توانند با پزشک در مورد این‌که آیا استفاده از دارو یا کرم‌های دارویی برایشان مناسب است یا خیر صحبت کنند.
درمان‌های رایج بدون نسخه برای زخم‌های خفیف تا متوسط آکنه حاوی مواد فعال زیر است:
- اسید سالیسیلیک
- بنزوئیل پراکسید
- آلفا هیدروکسی اسیدها
پزشکان ممکن است داروهای حیاتی‌تری را برای درمان آکنه تجویز کنند، از جمله:
- ژل‌ها و کرم‌های ترتینوئین
- ژل‌ها و کرم‌های کلیندامایسین
- آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی
- ایزوترتینوئین خوراکی
- داروهای ضد بارداری
در صورت وجود موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- اگر آکنه شما بسیار دردناک است.
- اگر آکنه، عمیق و زیر پوستی است.
- به درمان خانگی پاسخ نمی‌دهد.
- ناحیه وسیعی از پوست را می‌پوشاند.
- ایجاد ناراحتی عاطفی
مواقعی وجود دارد که در صورت داشتن آکنه به دلیل علل زمینه‌ای، فرد باید به پزشک مراجعه کند. برای مثال، زمانی که آکنه به دلیل عدم تعادل هورمونی یا پاسخ آلرژیک ایجاد می‌شود، درمان‌های خانگی ممکن است مؤثر نباشند و منجر به شرایط شدیدتر شوند.
آکنه هورمونی:
آکنه هورمونی از عدم تعادل هورمونی ایجاد می‌شود و می‌تواند از موارد زیر ایجاد شود:
- غذاهای حاوی هورمون به عنوان مثال، محصولات لبنی می‌توانند از هورمون‌ها تشکیل شوند.
- جوش زدن قبل از قاعدگی. هورمون‌ها قبل از چرخه قاعدگی در نوسان هستند و ممکن است منجر به شعله‌ور شدن آکنه شوند.
- هورمون‌های استرس احساس خشم و اضطراب شدید ممکن است آکنه را تشدید کند، زیرا هورمون‌های استرس با احساسات افزایش می‌یابد.
- سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال شایع سیستم غدد درون ریز است که می‌تواند افراد را در طول سال‌های باروری تحت تاثیر قرار دهد.
پزشک ممکن است گزینه‌های درمانی بالقوه یا راه‌هایی را برای جلوگیری از شعله‌ور شدن آکنه با هر نوع آکنه هورمونی ارائه دهد.
آکنه آلرژیک:
آکنه به ندرت خارش‌دار است، بنابراین اگر فردی خارش را تجربه کند، می‌تواند نشانه بیماری دیگری شبیه آکنه باشد. به عنوان مثال، درماتیت آلرژیک و کهیر علائم ناشی از آلرژی مانند داروها، غذاها یا برخی محصولات مراقبت از پوست را تقلید می‌‌کنند. در نتیجه، واکنش‌های آلرژیک می‌تواند منجر به علائم شدید شود که در این صورت مراقبت‌های پزشکی لازم است. حساسیت به گلوتن می‌تواند منجر به درماتیت هرپتیفورمیس شود که ممکن است به صورت آکنه ظاهر شود. زیرا بثورات خارش‌دار و تاول از علائم آن هستند. وقتی فردی حساسیت به گلوتن را تجربه می‌کند، ممکن است برای کنترل علائم، تغییرات رژیم غذایی و داروها لازم باشد.
